“Verhuizen na een scheiding”

"Een nieuw leven, een nieuwe start...?"

Februari 2020

Hoi Joyce,

Zo. De vakantie in het zuiden des lands is weer voorbij. Skikleding weer in de kast en door naar de orde van de dag.

Zo zit ik momenteel midden in een zaak waarbij 1 ouder wil verhuizen maar geen toestemming krijgt van de ex-partner. Een onderwerp wat steeds vaker terugkomt. Tijd voor een nieuwe blog dus…

Even een stap terug. Vroeger bleef het kind namelijk automatisch bij de moeder. Zij had een verzorgende rol en bij papa werd min of meer in het weekend gelogeerd. Tegenwoordig is co-ouderschap eerder de norm dan een uitzondering. Het grote voordeel daarvan is dat allebei de ouders in beeld blijven. Maar dan moet je natuurlijk wel bij elkaar in de buurt wonen! De eerste jaren is dit meestal wel aan de orde. De nieuwe situatie vraagt om wat gewenning, verhuizen is daarbij niet handig. Maar stel dat 1 ouder wil verhuizen vanwege een nieuwe liefde of job? Dan wordt het lastig. Je kind zomaar mee verhuizen is niet mogelijk, daar heb je toestemming voor nodig van je ex-partner.
Kom je er samen niet uit? Dan is de volgende stap, je voelt m al aankomen, de weg naar een rechter. En dat pakt vaker niet goed uit dan wel…

Februari 2020

Hoi Moniek,

Mijn carnavalskleding ligt ook weer in de kast. Vraag me niet hoe, de helft heeft de eindstreep helaas niet gehaald. Maar ik zie inderdaad de laatste tijd ook vaker dit soort zaken voorbij komen.
Uiteraard heb je recht op een nieuwe start, een nieuw leven. Vanwege een nieuwe liefde of omdat je simpelweg terug wilt naar de plek waar je vandaan komt. Maar de vraag is in hoeverre je je kroost daarin letterlijk en figuurlijk mag meenemen…
In feite geldt er bij co-ouderschap geen maximale verhuisafstand. De rechter kijkt per zaak naar de specifieke situatie en toetst daarbij een aantal criteria; de noodzaak van de verhuizing, voorbereiding ervan, verdeling van de zorgtaken, communicatie tussen de ouders etc. Deze criteria zijn leidend maar houd er rekening mee dat toestemming zelden wordt verleend. Met de simpele reden dat verhuizen een te grote impact heeft op het leven van een kind. Zo’n verhuizing vergt immers een verdomd goed ouderschapsplan en ook al zijn de intenties bij beide ouders goed, het schort hem vaak in de praktijk. Het is best een gedoe, dat gesleep over de snelweg. En hoe moet het iedere zaterdag op het hockeyveld?
Het wordt ook lastig om betrokken te blijven bij school- en sportactiviteiten. Allemaal zaken waarbij het kind de dupe is.
Heb je samen co-ouderschap? Ga er dan goed voor zitten en bespreek de mogelijkheden met elkaar. Dus ook het scenario van een eventuele verhuizing. Zet je intenties op papier en houd je eraan. Zo voorkom je ellende in de toekomst. Uiteraard wil je liever niet tegenover je ex in de rechtzaal staan. Mediation is dan een uitkomst.
Wil je meer weten? Laat het ons weten.  

“Overspel, hoe overleef je zo’n crisis?” 

"Lief en leed..."

September 2019

Hoi Moniek,

Daar zijn we weer. September is Scheidingsmaand. En dat was goed te merken. De rustige zomermaanden hebben plaats gemaakt voor een overvolle agenda. Met wederom genoeg opmerkelijke zaken. Topic van deze maand: de informatieplicht.

Communiceren na een scheiding is lastig. Petje af voor alle ex-partners die ouwe koeien achterwege laten en ervoor zorgen dat de betrokkenheid van beide kanten in stand blijft. Als gescheiden ouders moet je echter ook vaak accepteren dat je een deel van de leuke (en minder leuke) momenten van de kinderen mist. Een pijnlijk maar realistisch gevolg. Pijnlijker wordt het echter als de ander het bewust doet.

Informatie verzwijgen puur om de ander te kwetsen. Vroeger bleef je bij elkaar voor het leven, je maakte elkaar het leven zuur maar scheiden was gewoon geen optie. Tegenwoordig willen we niet meer lijden maar liever scheiden. Maar we maken elkaar nog steeds het leven zuur.

Snap jij het nog?

September 2019

Hoi Joyce,

Er zijn vaak tal van – vaak emotionele – redenen te bedenken waarom je je ex niet (voldoende) informeert over de kinderen. Is dit oké? Voor die ‘emotionele’ ouder misschien wel. Voor de wet echter niet.
In het Burgerlijk Wetboek staat dat de verzorgende ouder een informatie verplichting heeft naar de andere ouder. Gezag of geen gezag.
Maar wat als één van de ouders dit niet nakomt? Dan kan de andere ouder naar de rechter stappen. Deze kan dan de nalatige ouder verplichten aan de informatieplicht te voldoen, eventueel met een dwangsom. Dat laatste lijkt extreem maar komt in de praktijk helaas wel eens voor. Niet delen = betalen.

Soms zie ik zaken voorbijkomen waarbij de rechter zich met deze plicht moet bemoeien. Of liever gezegd, het gebrek ervan. Medische informatie, oudergesprekken of dansvoorstellingen die bewust niet gemeld worden. Om elkaar inderdaad het leven zuur te maken. Maar wiens leven maak je eigenlijk zuur? En tegen welke prijs?

Blijf lief en leed delen. Je bent verlost van elkaars leed maar hebt nog steeds samen de verantwoordelijkheid voor je kinderen. Met alles wat daarbij hoort.

En ouwe koeien? Die horen in de sloot.

“Vakantiestress” 

"Het leed dat toestemming vragen heet..."

Juli 2019

Hoi Moniek,

Vakantie staat weer voor de deur en ik heb me er toch een partij zin in. Laatste zaken afronden op kantoor en met een heerlijk ontspannen gevoel met het gezin op pad. Dat dit in de praktijk anders loopt, is natuurlijk bijzaak. Er zit toch altijd een stressfactor aan vast. Maar dit wordt niet weer een blog over klagen! Vakantie is leuk, in principe dan… Want waar ik me dus druk maak over futiele zaken als het inrichten van de camper, wéér teveel bagage en wagenzieke koters zijn er ouders die zich om heel ander dingen druk maken: Krijg ik mijn kinderen dit jaar überhaupt wel mee op vakantie??!

Als gescheiden ouder is het vaak al een gedoe om je vakantieweken erdoorheen te krijgen (weg voorpret) en daarna moet je ook nog eens om toestemming vragen. Kort gezegd, als je niet meer getrouwd bent en allebei het gezag hebt, mag je niet zomaar je kinderen mee naar het buitenland nemen zonder toestemming van je ex. En vaak, om diverse redenen, wordt die toestemming niet zomaar gegeven. Zo kan het zijn dat je ex dwarsligt en weigert het toestemmingsformulier te tekenen. En wat doe je dan? Je vakantie annuleren is natuurlijk geen optie. Wat je wel kan doen, is vervangende toestemming vragen via de rechtbank.
Kom jij dit vaak tegen, Moniek?

Juli 2019

Hoi Joyce,

Ik weet er alles van! Wist je dat 1 op de 6 mensen (lees: vrouwen) last heeft van vakantiestress? The struggle is real. Slapeloze nachten heb ik er van, maar eenmaal op bestemming zit ik gelukkig vrij snel in de relax modus.
Dat andere mensen ’s nachts wakker liggen over ‘het leed dat toestemming vragen heet’, is mij welbekend. Jaarlijks komen er nog steeds zaken voorbij waar dit aan de orde is. Sterker nog, het lijkt de laatste jaren erger te worden. Een soort van juridisering van de samenleving. Als praten niet meer lukt, dan maar naar de rechtbank. Dat dit een enorme rompslomp aan papierwerk en kosten met zich meebrengt, wordt vaak over het hoofd gezien. Bij zo’n overweging kijkt de rechter overigens altijd naar het belang van het kind. Is er een negatief reisadvies of heeft de ex-partner, bijvoorbeeld, weinig banden met Nederland? Dan kan de uitspraak negatief uitpakken. Verder is het vaak een hamerbeslissing en komt de toestemming er uiteindelijk toch wel. Dus waarom in godsnaam de moeilijke weg?

Heb je serieus je bedenkingen of wil je alleen maar dwarsliggen? Dus heb je allebei gezag? Overleg dan goed met elkaar voordat je op pad gaat. En zorg ervoor dat je de juiste documentatie meeneemt. Check onderstaande link voor meer informatie. Goed voorbereid op reis = de helft van je vakantiestress.

Bon vacance!

Formulier-toestemming-reizen-met-minderjarige-naar-het-buitenland

Visual: Freepik

“Het geheim van Sinterklaas”

"Het gouden hart"

November 2018

Hoi Joyce,

De Sint is weer in het land. Iets waar bij ons heel het jaar vol enthousiasme naar wordt uitgekeken. Je schoen zetten, liedjes zingen, jezelf volproppen met pepernoten. Eén groot feest in huize Hofland. Maar kleine kindjes worden groot….

Toevallig hebben wij dit jaar de oudste ingelicht over het best bewaarde geheim. Jep. Dat was nog wel een ding. Voor ons althans. Filip was totaal niet onder de indruk en liet ons luchtig weten dat hij al wist dat mama en papa de cadeautjes kochten. “Ja mama, dat weet ik toch allang”. Maar Sinterklaas, dié bestaat wel!

Is het vertellen dat je gaat scheiden, vergelijkbaar met het vertellen dat Sinterklaas niet bestaat?

Je hoort dat iets, wat er altijd was, niet meer bestaat en je wereld wordt nooit meer hetzelfde. Best heftig.

Geloven jouw kindjes nog in Sinterklaas?

November 2018

Hoi Moniek,

Toevallig heb ik de oudste dit jaar ook verteld over het ‘geheim’ van Sinterklaas. En geloof mij, dat ging dus heel anders dan bij jou. Hij was zó overstuur. Wij zagen de tranen niet aankomen en voelden ons best schuldig! Dus ja, scheiden heeft wel iets weg van Sinterklaas. Ook bij een scheiding kom je met een aankondiging die het leven van je kinderen voorgoed verandert.

Maar hoe pak je zoiets heftigs aan? Wat mag je wel en wat juist niet zeggen? Hoe leg je je kinderen uit dat papa en mama niet meer bij elkaar willen zijn?

Kinderen denken, bijvoorbeeld, vaak dat mama en papa ineens ook niet meer van hen houden. Hartverscheurend!

Kindercoach Anne-Marie Martijn van Koets5 heeft hier iets moois op bedacht, het gouden hart. Het gaat als volgt: ‘Dit hart is van papa en mama. Als je van iemand houdt, heeft diegene een plekje in je hart. Maar dat stukje raakt soms kwijt, je kan het soms terugvinden, maar dat lukt niet altijd. Kinderen hebben een gouden plekje in het hart van hun ouders. Dat zit niet los, maar stevig vast en kan dus nooit kwijtraken. Kinderen blijven altijd in je hart.’

Mooi toch? Wil je meer tips over hoe je de kinderen het beste kunt begeleiden in deze situatie? Ga dan naar www.koets5.nl/eerste-hulp-scheiding  

“Een minuut lang knuffelen….heerlijk!”

"Super blij met mijn ketting van klei..."

Mei 2018

Hoi Joyce,

Ben je goed in de watten gelegd met Moederdag? Ik kan in ieder geval weer vooruit met mijn bon voor een minuut lang knuffelen! Op zo’n dag gaan mijn gedachten ook uit naar gescheiden moeders. Lijkt me toch lastig. Hoe ervaar je Moederdag als je uit elkaar gaat? Moeder ben je natuurlijk voor het leven. Ook na de scheiding. Wat als Moederdag, bijvoorbeeld, in het weekend van Papa valt? Gun je elkaar die ene dag dat je in de watten gelegd wordt en waardering krijgt voor al je liefde en goede zorgen? En stel dat er een bonusmoeder in het spel is? Laat je de kids dan twee cadeautjes maken? Stof tot nadenken…

Er blijken zelfs scholen te zijn die Moeder- en Vaderdag helemaal afschaffen. Juist om nieuwe gezinssamenstellingen. Zo stoot je niemand voor het hoofd. Maar is dat nou dé manier? Een eeuwenoude traditie stoppen om een ongemakkelijke situatie te vermijden? Het draait toch vooral om je mama en papa een dag in het zonnetje te zetten?

Wat vind jij?

Mei 2018

Hoi Moniek,

Ja hoor, mij hoor je niet klagen. Super blij met mijn ketting van klei. Kleurt prachtig met mijn versierde keukenschort van vorig jaar! Persoonlijk vind ik Moederdag écht een hele fijne dag. Het doet me beseffen dat mijn harde werken en goede zorgen niet onopgemerkt voorbij gaan. Want dat gevoel heb je als moeder wel eens. Ik kan me voorstellen dat je dat helemaal hebt als je alleen met je kinderen bent.

Voor een kind is het ook ineens anders. Vroeger werd de verrassing samen met papa in elkaar gezet. Ineens valt dat weg. Geen geheime onderonsjes meer. Maar waarom eigenlijk niet? Kijk, een ontbijtje op bed met wat hulp van papa zit er waarschijnlijk niet meer in maar een kleinigheidje misschien nog wel? Puur om er een leuke dag van te maken. Zonder schuldgevoelens. De boel afschaffen lijkt me echt geen oplossing! Vooral na een verdrietige periode kan zo’n speciale dag naar mijn mening geen kwaad. Een kleine reminder waar je het allemaal voor doet!

Dus gescheiden vaders van Nederland, regelen jullie volgend jaar gewoon weer een cadeautje voor Moederdag? En gescheiden moeders, doen jullie hetzelfde?

Visual: Freepik