“Overspel, hoe overleef je zo’n crisis?”
"Lief en leed..."
September 2019
Hoi Moniek,
Daar zijn we weer. September is Scheidingsmaand. En dat was goed te merken. De rustige zomermaanden hebben plaats gemaakt voor een overvolle agenda. Met wederom genoeg opmerkelijke zaken. Topic van deze maand: de informatieplicht.
Communiceren na een scheiding is lastig. Petje af voor alle ex-partners die ouwe koeien achterwege laten en ervoor zorgen dat de betrokkenheid van beide kanten in stand blijft. Als gescheiden ouders moet je echter ook vaak accepteren dat je een deel van de leuke (en minder leuke) momenten van de kinderen mist. Een pijnlijk maar realistisch gevolg. Pijnlijker wordt het echter als de ander het bewust doet.
Informatie verzwijgen puur om de ander te kwetsen. Vroeger bleef je bij elkaar voor het leven, je maakte elkaar het leven zuur maar scheiden was gewoon geen optie. Tegenwoordig willen we niet meer lijden maar liever scheiden. Maar we maken elkaar nog steeds het leven zuur.
Snap jij het nog?
September 2019
Hoi Joyce,
Er zijn vaak tal van – vaak emotionele – redenen te bedenken waarom je je ex niet (voldoende) informeert over de kinderen. Is dit oké? Voor die ‘emotionele’ ouder misschien wel. Voor de wet echter niet.
In het Burgerlijk Wetboek staat dat de verzorgende ouder een informatie verplichting heeft naar de andere ouder. Gezag of geen gezag.
Maar wat als één van de ouders dit niet nakomt? Dan kan de andere ouder naar de rechter stappen. Deze kan dan de nalatige ouder verplichten aan de informatieplicht te voldoen, eventueel met een dwangsom. Dat laatste lijkt extreem maar komt in de praktijk helaas wel eens voor. Niet delen = betalen.
Soms zie ik zaken voorbijkomen waarbij de rechter zich met deze plicht moet bemoeien. Of liever gezegd, het gebrek ervan. Medische informatie, oudergesprekken of dansvoorstellingen die bewust niet gemeld worden. Om elkaar inderdaad het leven zuur te maken. Maar wiens leven maak je eigenlijk zuur? En tegen welke prijs?
Blijf lief en leed delen. Je bent verlost van elkaars leed maar hebt nog steeds samen de verantwoordelijkheid voor je kinderen. Met alles wat daarbij hoort.
En ouwe koeien? Die horen in de sloot.
